سه ویژگی اصلی که ETF های طلا را ابزاری مناسب جهت سرمایه‌گذاری معرفی کرده است عبارت‌اند از:

الف) هزینه‌های حق‌الزحمه پایین به میزان حدوداً 25/0 درصد: علت پایین بودن این هزینه‌ها این است که مدیران ETF های طلا عموماً به دنبال پیشی گرفتن از بازده بازار اصلی طلا نبوده و کسب همان میزان بازده برایشان در اولویت قرار دارد. به این نوع مدیریت صندوق یا سبد، منفعلانه اطلاق می‌شود. در مقابل حق‌الزحمه‌های مدیران صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و صندوق‌های پوششی به دلیل اینکه از روش‌های مدیریت فعال استفاده می‌برند، در حدود 5% می‌باشد.

ب) مسائل مالیاتی: ETF های طلا به شکلی طراحی‌شده‌اند که از منظر مسائل مالیاتی مانند سهام رفتار می‌کنند. بدین معنا که مانند سهام، درزمانی که واحدهای ETF طلا به فروش می‌رسند مشمول مالیات خواهند بود نه زمانی که این واحدها و یا سهام با رشد قیمت و ارزش مواجه می‌شوند. به‌عنوان‌مثال اگر جمع دارایی‌های یک ETF طلا در ابتدای سال یک‌میلیون دلار و در پایان همان سال ارزش آن به یک‌میلیون و دویست هزار دلار برسد سهامداران این ETF مشمول مالیات نبوده و تنها زمانی مشمول مالیات هستند که سهم خود را واگذار نمایند.

ج) نقد شوندگی: در برخی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک در زمان ابطال واحدهای سرمایه‌گذاری، از فرد کارمزدی مطالبه می‌گردد که این امر موجب می‌شود بخشی از سود سرمایه‌گذاری وی کاهش یابد. این موضوع زمانی حادتر می‌شود که سرمایه‌گذار بخواهد خیلی سریع از سرمایه‌گذاری خود خارج‌شده و پول خود را نقد کند. این مشکل در ETF ها وجود ندارد، چراکه در این‌گونه صندوق‌ها، ابطال واحدهای سرمایه‌گذاری موضوعیت نداشته و اگر شخص تصمیم خروج از آن را داشته باشد کافی است در بورس، سهام خود را به فروش برساند.