ارز نیمایی که عموما نرخی پایین تر از ارز آزاد دارد صرفا از طریق سامانه نیما و طی شرایط و ضوابطی ویژه و صرفا توسط واردکنندگان قانونی با طی کردن مدارج و مراحل معین شده بانک مرکزی قابل دریافت می باشد در واقع این ارز مختص واردکنندگان کالاهای مصرفی مجاز است. محل تامین ارز در این سامانه نیز ارزهای حاصل از صادرات است که مجددا با نرخ نیما و از طریق صرافی های مجاز در نقش کارگزار به صادرکنندگان پرداخت می گردد لذا این ارز برای عموم مردم قابل دسترسی نیست و امکان دریافت و استفاده از آن برای مصارف شخصی میسر نمی باشد. در برابر ارز آزاد قرار دارد که از طریق دلالان یا برخی صرافی ها و مراجع دیگر قابل تهیه است و نرخی به مراتب بالاتر از ارز نیمایی داشته و قابل مصرف در کلیه مصارف شخصی خریدار می باشد.
این نکته هم گفتنی است که فاصله نرخ دلار در سامانه نیما با بازار آزاد، همچنان انگیزه برخی صادرکنندگان در عدم اعلام و ثبت ارز حاصل از صادرات خود در سامانه نیما می باشد که بر طبق قوانین اعلام شده، عملی غیر قانونی است و می تواند مجازات و تبعات دامنه داری برای صادرکننده به همراه داشته باشد.